«Na lliteratura asturiana falten llibros que lleguen»

Andrés Fernández (Uviéu, 2003) asoleya '1809. Cartes de la Revolución de Trubia' (Radagast), una ópera prima que lu fai el novelista más mozu n'asturianu.

-¿Por qué esi añu concretu?

-Escoyílu porque toi fascináu pol sieglu XIX, especialmente pola guerra d'independencia y los fechos que sucedieron n'Asturies. El camín entamáu pola la declaración de soberanía del 25 de mayu dexa un espaciu bien guapu pa la especulación lliteraria que me prestaba enllenar. El títulu quier marcar que ye una ucronía y qu'a partir d'entós, nesi momentu imaxinariu de la Revolución de Trubia, ta separtándose realidá de ficción.

-¿De los fechos reales, cuálos marquen el so relatu?

-La novela desendolcase dende'l golpe de La Romana na Xunta Xeneral y anque la historia fue per otru llau dexa esa puerta abierta a otros acontecimientos que son los qu'esploro equí. L'unvíu d'embaxadores a Inglaterra tamién se referencia, delles cartes escríbense dende Londres. Parecíame d'una importancia estraordinaria qu'una provincia -lo que yera Asturies- mande emisarios como un país soberanu a anunciar que-y declararan la guerra a Napoleón y ufiertase como aliada del Reinu Xuníu,

-Nun ye común estrenase con una novela y de xéneru epistolar. ¿Afalólu'l retu?

-Yera consciente de qu'escribila suponía una xera importante. Amo la lliteratura y facer una novela yera un sueñu, mas que medranosu taba ilusionáu pol proyectu. Creo que'l fechu de que fuere epistolar aidóme porque ye un xeneru mui pocu esploráu n'asturianu y foi más fácil de lo qu'esperaba porque cada carta actúa como un relatu, ye un compartimentu estancu nel que ta comprendía tola historia, son focos únicos que te permiten tocar un momentu concretu y enfilalu al siguiente. Vas trabayando con un ritmu mui constante y esi avanzar va motivándote. El retu vuélvese más pequeñu.

-Dar el pasu a publicar ¿foilo pa un autor nuevu?

-Nun escribo pa mi, sinón pa la xente, el deséu final ye qu'eso llegue a les llibreríes y pueda presta-y al que lo llee. Si nun ye asina, soi consciente d'esa posibilidá y de que, como se suel dicir: pa gustos hai colores. A mi parezme un llibru que se puede esfrutar.

-Escribir pa la xente, ¿échalo de menos n'asturianu?

-Falten llibros que lleguen. Mirando la lliteratura que conozo, parezme qu'hai muncha novela 'intelectual', que ta bien, a mi gústame y obviamente nun sobra: falo de forma hiperbólica, pero tengo la sensación de que nun llega tanto y sobremanera a la mocedá. Creo por eso importante poner el focu n'obres que puedan conectar con esi públicu, pienso en títulos como 'La colomina 36' o 'L'home les caparines', que nun son llargues y planteguen una historia que llama. Fai falta más lliteratura de ficción.

-¿Y una visión crítica de la realidá?

-La lliteratura tien que tener fondura, si nun tien esi calter críticu, dalgo que-y de un elementu de pesu ye un panfletu, tien que facete pensar y plantegar disyuntives, eso ye esencial, sinón nun cumple l'oxetivu que-y da sentíu. Eso nun implica que nun pueda entretener tamién, ye cuestión de buscar el balance afayadizu, como too na vida.

-Nun planu xeneral ¿qué fai falta p'afitar llectores?

-Sobremanera normalización porque la lliteratura entama per ehí, alfabetización pa que la xente que nun tuvo oportunidad de deprendelo o nun tien un nivel curiosu d'asturianu entame a lleer y comprenda que ye una llingua na que puedes vivir dafechu. Y más traducciones. Too xunto puede aidar a enanchar esi mercáu y a la posibilidá de que guañe tamién en dellos la vocación d'escribir nel nuestru idioma.

• Temas
• Alitar Asturies