Los versos de Milio Ureta

Poques poétiques tan personales como la de Milio Ureta (Ribeseya, 1970). Home de teatru, formóse nel desapaecíu Institutu del Teatru y les Artes Escéniques (ITAE) de Xixón, viviendo llargues temporaes en Madrid y Barcelona. En 2014 gradúase n'Humanidaes pola Univesitat Oberta de Catalunya. Amante de los idiomes y convencíu patrimonialista, anguañu trabaya como guía de turismu y intérprete de patrimoniu en Ribeseya. Ye autor del volume 'Poemes del amor simétricu' (Saltadera, 2019), nel que les voces que falen nél percuerren los escenarios de l'afectividá y la carnalidá nun discursu líricu novedosu a tou un sistema cotidianu d'afectos entá poco escritos y silenciaos. Apurría ende, el riosellanu, una mirada fresca y apasionadamente efectiva que diba allumar na so siguiente obra, la versión n'asturianu del 'Cantar de mi mesmu' (Delallama) de Walt Whitman.

Esa escritura afonda inda más el bayurosu camín personal del so autor nes llinies de 'Pexe les manes', el llibru col qu'algamó el Premiu de Poesía Teodoro Cuesta de Mieres, nel que la voz del so autor –singularísima dende los sos inicios– vuela llibre hasta la más alta espresividá y emoción. Nos inèditos que güei publicamos ta'l Milio Ureta de cuerpu enteru.

• Temas
• Alitar Asturies