Con uñes y dientes

Y equí tamos: viviendo nun mundu –multipolar, proclamen– onde lo que más manda ye'l poder. Y cuidáu, porque'l poder, a diferencia del progresu o la prosperidá, ye siempre una ecuación de suma cero: pa que yo tenga más poder, hailu que tien que tener menos. Y esi, como europeos, ye'l nuestru drama: pa que China gane poder, América tien que perdelu, o Rusia; o Europa. ¿Y cuánto más vamos tardar n'entender esto?

La democracia nun ye'l paraisu de la debilidá; nun ye l'ausencia d'orde, normes y lleis: nun ye l'escenariu de la tontería. Ye tolo contrario. Y munchu me repuna tolos vocingleronos qu'anecien oponese a la llibertá y al comerciu dizque 'porque nun quieren que valga la llei de la selva'. Precisamente. De tola vida de dios, la única manera qu'exista llibertá, prosperidá y igualdá ye un sistema claru de lleis, un gobiernu firme que defenda la propiedá y el drechu.

Tenemos qu'empezar entender que, como asturianos, españoles y europeos, a la de negociar, precisamos —más que nunca— usar les dos manes: la mandrecha pa enseñar firmeza y determinación, y la manzorga pa ser a ceder y apautar. Si lo prefieren, puñu de fierru en guante de seda: uñes arreglaes y dientes blancos colos que sonreir, seducir y presumir; pero tamién gatuñar, amenazar y morder. Como cola autopista'l Güerna.

A ver si lo entendemos: la llei ta de la nuestra parte, contamos coles nuestres instituciones pa que nos defendan y tenemos que face-yos entender qu'esto nun va de dreches y izquierdes, nin de ricos y probes, nin de tresporte públco o privao. Equí tratamos de xusticia, igualdá y sentíu común; y Europa ye la solución. Y la democracia ye'l respetu a les minoríes y el problema nun pue ser –como diz nun sé qué ministru– que lo d'esti o aquel peaxe seya o nun seya prioritario pa los asturianos. El problema ye que los asturianos nun somos una prioridá, nin una necesidá, pa nada nin pa naide. Y eso ye lo que tenemos que camudar. Ya.