«La música celta ye una marca con valor añadíu»

Ensayista, poeta y fondu conocedor de la escena folk del país, Ignaciu Llope (Cuideiru, 1962) coordina'l llibru 'El celtismu musical asturianu', un volume de más de 200 páxines editáu pola Fundación Belenos en collaboración con Goxe Producciones y que recueye les actes del XX Seminariu d'Estudios Asturianos entamáu en payares de 2019 na Puela d'Allande. El monográficu recueye los trabayos presentaos naquelles xornaes pol propiu Llope, el director del Muséu de la Gaita del Pueblu d'Asturies, Juan Alfonso Fernández García; el cantante Xune Elipe; l'exdirector del Festival de Lorient, Lisardo Lombardía; l'antropóloga Fe Santoveña; el gaiteru Iñaki Sánchez Santianes; los músicos Leticia Baselgas y Rubén Bada; l'estudiosu Dolfu Rodríguez y l'antropólogu y escritor Roberto González-Quevedo. Amás de los autores citaos, el músicu gallegu Carlos Núñez firma l'antoxana y el pasáu 10 de xineru participaba na presentación del llibru en Xixón acompañando al so coordinador, Lombardía y el musicólogu Llorián García.

Alrodiu del propósitu d'esti trabayu, Ignaciu Llope defínelu como «una pequeña parada pa ponese a pensar nun acontecimientu que ye básicu pa entender la evolución de la música asturiana dende 1974 -l'añu que naz Conceyu Bable- y tamién enantes». Polo que toca a los temes trataos, matiza qu'inda se recalca abondo no sucedío a lo llargo d'esti mediu sieglu «facíase tamién inevitable una prospección de tipu xenealóxicu sobre'l por qué tien sentíu falar de celtismu musical n'Asturies y dar razones pa xustificalo dende un puntu de vista racional, porque si hai dalgún términu chiscáu pola polémica, la impugnación, mesmo la goña, ye esi de música celta», apunta. Nesi sen aclaria que'l celtismu asturianu «nun s'inventó nel 74, sinón que garra una referencia que tien la mesma xenealoxía y antigüedá que nel restu de la Europa atlántica. El celtismu contemporáneu européu naz nel sieglu XVII y a partir de la segunda metá del XIX va cobrar un papel fundamental cola construcción de les naciones modernes y na designación de los grandes ancestros de la so xenealoxía identitaria, nesti casu los celtes». Na nuestra tierra, desplica Llope «son los asturianistes históricos del XIX los que construyen esi exe estructural pa desplicar l'alma del pueblu asturianu -el 'voksgeist' del nacionalismu románticu- según el cualu, los campesinos del país son heriedes y tresmisores de la cultura de los ancestros celtes. Eso ye lo que recueye l'asturianismu modernu de Conceyu Bable en 1974», caltién.

Tocante al conceptu específicu de música celta, pal coordinador del volume, «trátase de dalgo que designa varies coses al empar: per un llau ye música tradicional, en cuantes forma parte de la cultura tresmitida d'un pueblu; ye tamién música popular, desque esos sones tradicionales se espectacularicen nel sieglu XX algamando esa condición; y ye a la vez un xéneru y hasta una etiqueta comercial cuando s'hibrida, dende los 70 n'artistes como Alan Stivell coles músiques populares del ámbitu anglosaxón: rock, pop, jazz, etc.». Un fenómenu venceyáu, al que Llope-y da un valir perimportante, ye'l del interceltismu: «Un inventu de los bretones que s'afita na dómina actual nel Festival Intercélticu de Lorient. L'interceltismu conecta a toles músiques de los finisterres al traviés de festivales, discos, collaboraciones ente intérpretes, incorporaciones de repertorios. Por cuenta d'esa interconexón, el tou ye más grande que la suma de les partes y algama una entidá munchísimo mayor a la real de caúna d'eses cultures por separao».

Pero non namás s'estudien toos estos aspectos históricos, antropolóxicos o conceptuales en 'El celtismu musical asturianu', tamién s'acuta un espaciu curiosu a la propia escena artística que lu desenvol

Temas

• Alitar Asturies